Mamo! Tato!
Niedługo zostanę uczniem! Już nie mogę się doczekać! Sporo potrafię, ale wiele jeszcze muszę się nauczyć; pomóżcie mi, proszę, w przygotowaniu się do tego ważnego momentu.

Bawcie się ze mną, świadomie wspierając moje umiejętności w zakresie syntezy i analizy słuchowej i wzrokowej, niezbędne w czasie nauki pisania i czytania:

  • szukajmy wyrazów kończących się i zaczynających się na daną literę; rozpoznawajmy głosy z otoczenia;
  • wyszukujmy szczegóły, którymi różnią się obrazki;
  • wskazujmy identyczne przedmioty lub te, które nie pasują do pozostałych;
  • kolorujmy razem według kodu lub dorysowujmy w kratkach brakującą połowę rysunku, rozwiązujmy labirynty;
  • układajmy puzzle.

Wspierajcie mnie w zakresie rozumienia relacji przestrzennych typu: „nad”, „pod”, „ przed”, „ za”, oraz odróżnianiu lewej i prawej strony:

  • wspólnie układajmy historyjki obrazkowe oraz kompozycje z klocków, figur geometrycznych, patyczków;
  • rysujmy według instrukcji słownej;
  • w czasie porządkowania pokoju poproście, bym położył misia na górnej półce, a kiedy będę nakrywał do stołu, sprawdźcie, czy nóż i łyżka leżą po właściwej stronie;
  • gdy będę miał kłopot z ustaleniem lewej i prawej strony, poskaczcie ze mną chwilę, a potem razem poszukajmy serca; gdy już ustalę, po której stronie bije, zaznaczmy tę stronę, np. zakładając frotkę na rękę;
  • bawcie się ze mną w poszukiwaczy, ukryjcie coś, co mam odnaleźć, a potem dawajcie mi wskazówki – „…dwa kroki w lewo, trzy do przodu, jeden w prawo”.

Bardzo chcę nauczyć się pisać, a Wy możecie mi pomóc w przygotowaniu się do nabycia tej umiejętności:

  • zwracajcie uwagę na to, jak trzymam kredki i ołówek; powinienem posługiwać się trzema palcami: kciukiem, środkowym i wskazującym;
  • inspirujcie mnie do podejmowania różnorodnych form aktywności plastycznej: malowania palcami, nawlekania koralików, przekładania sznurków przez dziurki; lepienia z ciastoliny, plasteliny, masy solnej; rysowania; tworzenia wycinanek i wydzieranek; kalkowania, stemplowania.

Wspomagajcie mnie w procesie samodzielnego rozwiązywania problemów, szukania rozwiązań i planowania kolejnych działań:

  • nie podawajcie gotowych rozwiązań; pytajcie, co moim zdaniem, powinienem zrobić w danej sytuacji;
  • jeśli poproszę o naleśniki na obiad, sprawdźmy razem, czy mamy wszystkie potrzebne składniki, ułóżmy listę zakupów, wybierzmy się do sklepu, a potem razem przygotujmy obiad; bardzo chętnie pomogę;
  • zadawajcie mi zagadki; mogę być przeczytane z książek lub wymyślone przez Was; w czasie spaceru możemy bawić się w „rzecz, którą masz na myśli”; jeśli powiesz mi, że „…ta rzecz jest niedaleko, jest brązowa i służy do odpoczynku w parku” – będę wiedział, że to ławka, potem ja zadam Wam zagadkę i zobaczę, czy sobie poradzicie z rozwiązaniem,
  • grajcie ze mną w gry polegające na zapamiętaniu układów przedmiotów i określeniu, co się zmieniło, np. w czasie robienia zakupów poproście, żebym zamknął oczy, dołóżcie kolejną rzecz do koszyka, a ja odgadnę, co to.

Nie zapominajcie o umiejętnościach komunikacyjnych, koniecznych do osiągnięcia sukcesu w szkole:

  • rozmawiajcie ze mną codziennie; pytajcie o moje uczucia, zainteresowania, o to jak minął dzień w przedszkolu; zachęcajcie do opowiadania;
  • słuchajcie uważnie tego, co mam wam do powiedzenia;
  • korygujcie moje błędy;
  • codziennie mi czytajcie.

Pomóżcie mi dojrzale, adekwatnie do sytuacji reagować na sukcesy i porażki oraz zrozumieć w pewnym zakresie znaczenie obowiązku i odpowiedzialności za siebie:

  • grajcie ze mną w gry planszowe typu: „Chińczyk”; ważne jest przestrzeganie zasad gry i wasza reakcja na moje zachowanie w przypadku porażki; pozostawcie mi czas na uspokojenie się, a następnie zaproponujcie kolejną partię; pokażcie mi, w jaki sposób Wy radzicie sobie z niepowodzeniem; przegrywając, nazywajcie uczucia: „Złości mnie, że przegrałem, ale gratuluję Ci wygranej”, „…może następnym razem pójdzie mi lepiej”, „ szkoda, że nie wygrałem, ale i tak dobrze się bawiłem”.
  • nauczcie mnie technik „samouspokojenia”, np. poprzez powtarzanie w przypadku porażki mantry typu: „Najważniejsze, że się starasz; nic nie szkodzi, jeśli Ci nie wychodzi, przecież się dopiero uczysz”;
  • powierzajcie mi obowiązki i odpowiedzialne zadania, oczywiście, na miarę moich możliwości, np. podlewanie kwiatów, pakowanie plecaka do przedszkola czy nakrywanie do stołu; każde wykonane zadanie nagradzajcie pochwałą;
  • jeśli jestem znudzony, rozdrażniony lub zmęczony, przerwijmy pracę; pochwalcie mnie za to, co już udało mi się osiągnąć; ustalmy, kiedy zadanie ma być wykonane i kontynuujmy pracę zgodnie z ustaleniami.

Zwróćcie uwagę czy:

  • chętnie uczestniczę w zabawach i grach ruchowych;
  • potrafię jeździć na rowerze, łyżwach, rolkach;
  • jestem w stanie zachować określoną pozycję ciała przez jakiś czas ( spokojnie stać, siedzieć);
  • potrafię się samodzielnie ubrać, zjeść posiłek, korzystać z toalety;
  • dobrze widzę i słyszę
  • męczę się szybciej niż inni rówieśnicy;
  • prawidłowo wymawiam wszystkie głoski.