Miesiąc wrzesień, czas w którym Państwa dziecko pójdzie do szkoły, zbliża się nieuchronnie. Doświadczają Państwo na pewno wielu niepokojów, czy dziecko jest już gotowe do przyjęcia tego pierwszego, poważnego obowiązku. Do wejścia na drogę, której pokonanie zajmie mu kilkanaście lat? Czy da sobie radę? Jak sprawdzi się w roli ucznia? Troskliwi rodzice zawsze chcą przewidzieć trudności i zabezpieczyć się przed nimi. Marzą, aby nauka była dla ich dzieci fascynującym poznawaniem świata, a nie jak to odczuwają niektóre dzieci, nudnym, trudnym i bezsensownym zajęciem. Zastanawiają się na pewno, co mogą zrobić, jak pomóc dziecku, aby osiągnęło ten poziom dojrzałości, jakiego wymaga szkoła.

Pojęcie dojrzałości szkolnej, bo tak określa się gotowość do podjęcia przez dziecko zadań i obowiązków jakie stawia przed nim szkoła, obejmuje zarówno jego rozwój psychiczny, fizyczny, umysłowy, emocjonalno – społeczny, jak i poziom opanowania umiejętności i wiadomości przygotowujących dziecko do podjęcia nauki czytania, pisania i liczenia. Tak więc wiele czynników decyduje o tym, czy dziecko wykazuje gotowość do podjęcia systematycznej nauki w szkole.

Wielu rodziców zastanawia się, czy posłać swoje dziecko wcześniej do szkoły, czy wtedy, kiedy skończy 7 lat. Dużo wątpliwości mają rodzice zarówno tych dzieci, które uczęszczały do przedszkola, jak również, a może szczególnie Ci, których dziecko nie było objęte żadną formą wychowania przedszkolnego.

O tym, czy dziecko jest prawidłowo rozwinięte pod względem fizycznym decyduje lekarz. To on ocenia jego stan zdrowia po badaniu i dostarcza rodzicom informacji o jego wynikach. Przyszły pierwszoklasista powinien nawiązywać kontakty w dużej grupie, posiadać umiejętność rozwiązywania konfliktów, skupić uwagę na zadaniu, współpracować z innymi dziećmi, rozumieć zasady rywalizacji. Powinien kontrolować emocje i panować nad nimi.

O społecznej dojrzałości dziecka świadczy jego stopień samodzielności, zwłaszcza w czynnościach samoobsługowych, samodzielnie musi się ubrać i rozebrać, wiązać buty, zapinać guziki, korzystać z toalety. Dziecko gotowe do szkoły jest obowiązkowe, starannie wykonuje zadania, jest systematyczne. Dziecko dojrzale emocjonalnie cechuje też pewna równowaga psychiczna i umiejętność reagowania adekwatnie do sytuacji. Dziecko dojrzałe emocjonalnie nie wpadnie w panikę, czy histerię, gdy np. nauczyciel je skrytykuje, bądź w skrajnych przypadkach zademonstruje całą gamę agresywnych zachowań. Dzieci niezrównoważone z błahego powodu wybuchają, złoszczą się i płaczą, a inne wycofują się i unikają konfliktów z rówieśnikami. Dojrzałość emocjonalna dziecka przejawia się poprzez wyrażanie wdzięczności, przyjaźni, solidarności, życzliwości. Przeżywa radości i smutki nie tylko własne, ale i kolegi. Jest empatyczne .

Gotowość szkolna to nie tylko dojrzałość emocjonalna, ale i intelektualna. To oczywiście nie tylko zasób wiedzy o świecie, o bliższym i dalszym otoczeniu, o życiu przyrody i ludzi, ale i spostrzegawczość, umiejętność myślenia i wypowiadania się. O umysłowej dojrzałości świadczy jego chęć ciekawości świata. Dziecko przygotowane do szkoły potrafi słuchać innych, skupić się na tym, co inny mówią lub na tym, co robi. Rozumie polecenia dorosłych, swobodnie wypowiada się w mowie potocznej. Bogaty zasób słów powinien pozwolić mu porozumiewać się w sposób zrozumiały nie tylko z rodzicami i najbliższymi kolegami, ale i z innymi osobami z jego otoczenia.

Dziecko powinno umieć wyrażać pragnienia i dzielić się wrażeniami. Mowa powinna być poprawna pod względem artykulacyjnym i gramatycznym. Prawidłowa wymowa jest bardzo ważna w procesie uczenia czytania i pisania. O rozwoju umysłowym dziecka świadczą też jego rysunki i sposób ich wykonywania. Rysunek dziecka spostrzegawczego będzie bogatszy w szczegóły, bardziej kolorowy. Dziecko gotowe do szkoły potrafi ukończy pracę, doprowadzić czynność do końca. Mniej dojrzałe nie finalizuje prac, przerywa zadania, kaprysi, nie dając się namówić na jej zakończenie. Bardzo ważna jest zdolność analizy i syntezy wzrokowej i słuchowej. Im pełniejsza dojrzałość psychiczna, emocjonalna, społeczna, fizyczna i umysłowa dziecka przekraczającego próg szkoły, tym większa gwarancja jego powodzenia w nauce.

Aby próg szkolny dziecko przekroczyło w miarę spokojnie, bez stresu, należy je do tego przygotować :

1. nigdy nie wolno straszyć dziecka szkołą nauczycielami,
2. wzbudzać w nim radość, że idzie do szkoły,
3. pozwolić na aktywne uczestnictwo w czynnościach przygotowawczych (zakupy przyborów szkolnych, przygotowanie pokoju, czy kącika do nauki,
4. stworzyć odpowiednie warunki dla prawidłowego rozwoju :
• ład, spokój, pogodna atmosfera w domu,
• utrzymanie kontaktu emocjonalnego z dzieckiem,
• przestrzeganie stałego rozkładu dnia,
• wdrażanie do samodzielności, obowiązkowości, punktualności,
• zapewnienie kontaktu z rówieśnikami,
• zainteresowanie jego pobytem w szkole,
• przeglądanie zeszytów,
• chwalmy, zachęcajmy do pracy,
• w przypadku trudności szukajmy pomocy,
• współpracujmy z nauczycielami,
• nie wyręczajmy dziecka w obowiązkach szkolnych.

Wysyłając swoje dziecko do szkoły należy się zastanowić nad wszystkimi czynnikami gwarantującymi sukces. Jeśli wszytko jest w porządku, nie ma się nad czym zastanawiać, jeśli potrzebna jest pomoc specjalisty, nie obawiajcie się po nią sięgnąć.

Stawka jest niebagatelna, a od startu w dużej mierze zależy miejsce na mecie.